Zmieniająca się sytuacja geopolityczna oraz finansowe problemy związane z systemem GPS były dla Amerykanów sygnałem, że czas na zmiany. Dotychczas przekaz płynący z satelitów był ciągle zagłuszany, tak aby nie mogły z niego korzystać inne podmioty aniżeli armia Stanów Zjednoczonych. Wojskowi obawiali się między innymi tego, że z ich autorskiego systemu zaczną korzystać wrogie siły. Technologię szyfrującą sygnały określano mianem selektywnej dostępności (Selective Availability, w skrócie SA). Już w latach 80. zdecydowano, że armia będzie stopniowo uwalniać system. Proces ten został rozpisany na wiele lat, a w międzyczasie GPS ulegał stałej modernizacji.

Gdy w 1990 roku wybuchła wojna w Zatoce Perskiej, Departament Obrony USA podjął decyzję o tymczasowym wyłączeniu zakłóceń. Do lipca 1991 sygnał satelitarny był ogólnodostępny, co pozwoliło operować również cywilnym nawigatorom. Zagłuszanie uruchomiono ponownie, ale system udowodnił swoją przydatność z punktu widzenia użytkowników spoza wojska. Cztery lata później ogłoszono, że GPS jest w pełni gotowy do pracy i osiągnął maksimum swoich możliwości. Drzwi do jego upowszechnienia były więc otwarte.

Dokładnie 1 maja 2000 roku na mocy decyzji prezydenta Billa Clintona ostatecznie wstrzymano działanie SA. Sygnał satelitów przestał być szyfrowany, co o ponad 80 procent zwiększyło dokładność wskazań systemu. Rozpoczęła się era komercyjnych rozwiązań nawigacyjnych dostępnych dla masowego odbiorcy.